روش شناسی مجمع البحرین طریحی در بکار گیری روایات

غریب القرآن دانشی است،که به شرح وتبیین معانی کلماتی ازقرآن که برای عامه مخاطبین غریب ونامانوس است می پردازد.کتاب مجمع البحرین با توجه به غریب القرآن بودن آن و با توجه به واژگان قرآنی وحدیثی که در کنار هم فراهم آورده است، درخور توجه است.فخر الدین طریحی چهره ای شاخص در علم حدیث ورجال وقرآن پژوهی دارد؛ وی فقیه، محدث وعالم قرن یازدهم است.پژوهش حاضردرباره روش اوونحوه تعامل وی با اخبار وروایات در کتاب مجمع البحرین است. از جمله نقاط قوت روش طریحی،ذکر روایات حاوی تفضیل وتبیین وتفسیرآیات قرآنی است. در امر حدیث کوشش او درجمع بین مصادیق روایی مختلف در ذیل آیات با توجه به نگاه وی به محسنات لفظی قرآن وحدیث را می توان ذکر کرد.واز جمله نقاط محل تامل می توان نوع نگاه وی به احادیث،چه تفسیری وغیر تفسیری و روایات بدون منبع را ذکر کرد